maskeler

çok sıkılmıstım,, çok bunalmıstımm.. durmadan aynı kısır döngü değişen fazla birşey yok.. daha da kötüleşiyor hersey.haber izlemekten korkar oldum..

Birşeyi sonlandırmak demek; elinde pimi çekilmiş bir bombanın bulunması kadar korkunç ve yine yok edlişi senın elinde,, kirli nasırlı ellerinde..hersey hayat bır elinde...

Oysa başta herseyi bu kadar imkansız duruma getiren yine o nasırlı ellerimdi.. Nasırlar mı çektiğim hüzünlere denk gelir.. Yaşım ne kadar genç ise ruhum o kadar bezgin,, yorulmuş kii.. Gözyaşlarım bile yüzümde kurumuş.. çatlakları arasına sızılıp kalmıs sadece..

Üstüme giydirmişim bir fahişenin o kırmızı entarisini ,, dekolte yeteri kaadar abartılıydı.. fahişeye yakısanda buydu.. aynanın karsısında dönüyorum ona yakıstıgı kadar bana yakısmadı.. kendı kendıme soylenıyordum..
Kıskanclık degıldı bu,, bu elbise o kadar ağır ki.. Hala dün gecenin o leş kokusunu alabiliyordum rahatlıkla burun deliklerimden.. geç gelen boşalmalar hüzünler..

Sabaha karsı burusturup dolabın en kuytu yerine atmak o elbiseyi.. her gece ona acı verenn geceyi unutturmak kırmızı elbiseyı yok etmek kadar kolay mıydı? ...

Oysa gözlerine baktıgımda o kadar anlam barındırmayan ,, bin bir maskelere büründüğünü tek amacının dısarı güçlü görünmek , hayata karsı kırık camlar uzerınde vals ettiğni göstermekti..
Güzel bir oyuncuydu..Ama bilmiyordu neden her sabaha karsı dusa neden gırdıgını  ben söyluyorum simdi çığlık çığlıga akan suyla gözyaslarını saklamaktı bu .. demiştim size iyi bir oyuncuyduu..

Geceyi her sonlandırdıgımda bir yara daha acılıyordu....